श्रीमहाकालाष्टकम्
प्रणम्य खारूनतीरसंस्थितमहाकालं परब्रह्मरूपं
ज्वलज्जटाजूटगङ्गाधरं त्रिनयनं कालान्तकं नित्यशान्तम्।
भवभयहारि मनोहरं मुनिवरैः सेव्यं समाधिस्थितं
अमलेश्वरं शशिशेखरं शरणं महाकालमीडे सदा॥1
गले गजचर्मविभूषणं, भस्माङ्गरागं दिगम्बरं
कपालपाणिं करालवक्त्रम्, करुणारसार्द्रं शमप्रदम्।
विनाशनं भवरोगणां, विधिविष्णुसेव्यं शिवं परं
स्मरान्तकं खड्गहस्तकं, महाकालनाथं नमाम्यहम्॥2
यः कालकालो युगान्तकृत्, सुरासुराणां विनाशकृत्
समस्तलोकप्रपञ्चधारी, समाधिगम्यः सदा सुखी।
स ऋद्धिदः सिद्धिदः शिवो, मनीषिणां मोक्षसाधनः
स खारुनीयं महेश्वरः, नमामि देवं निरामयम्॥3
विक्रमदित्यप्रपूजितं शशिकल्पशुद्धं महामुनिभिः
शङ्कराचार्यनिषेवितं, समराग्रणीभिः कथाश्रयम्।
नरपतिनां वरदं सदा, सुरवृन्दवन्दितपादुकम्
द्विजवरदं, शरणागतं, नमामि शंभुं अमोघकम्॥4
अमलधरा सुनीरा यस्य समीपे सदा वहति
न जनपदं न नगरी, तपोवनं तदेव च।
यत्र लिंगं स्वयंभूतं, नष्टकृतान्तदर्पणम्
स तु सिद्धिदं शिवालयं, स मे मनः स्थिरं भवेत्॥5
न वाराणसी, न काशिके, न च केदारखण्डगते
न च मल्लिकार्जुनं व्रजे, यदि नास्ति हृदि अमलस्थले।
य एव देवो भवतारकः, य एव शम्भुः समस्तदः
स तु अमलेश्वरशिवः सदा, हृदि मे वसतु निश्चितम्॥6
सङ्घर्षणेषु हि जीवितेषु, यः शान्तिरूपं प्रदर्शयेत्
दुःस्वप्ननाशनं च सः, निशातमःप्रदीपनः।
सर्वेषु शास्त्रवेदमुख्यविभवे, यः सारतत्त्वं बिभर्ति हि
स एव महाकाल एव भोः, सदा नमस्ते सदाशिव॥7
कष्टे व्यसने महाभये, यदि संकते मृत्युबन्धने
स्मरेत् महाकालमीश्वरं, अमलेश्वरं शिवमव्ययम्।
स तु मुच्यते पातकैरशेषैः, स लभेत वैकुण्ठमुक्तितः
इति स्तवं महाकालस्य पठति यः, तं शिवः पालयेत्॥8
इदं महाकालाष्टकं
यः पठेन्नरः श्रद्धया युक्तः —
अशेषदुःखं नश्यति, आरोग्यं, ऐश्वर्यं, पुत्रलाभं तथा मोक्षं लभते।
